Heilig Tel Aviv
Door: Zoë Beesemer
Blijf op de hoogte en volg Zoë
23 Januari 2014 | Israel, Ramat Aviv
Shalom lieve vriendjes & vriendinnetjes!
Wat een stap dit wel niet is voor me. Ik heb altijd rondgesnuffeld op deze website om interessante verhalen te vinden van mensen die op reis waren. Ikzelf had nooit verwacht dat ik ooit een account zou gaan aanmaken, maar hey, I'M FINALLY HERE! 11 dagen geleden was het dan zover, mijn spannende avontuur zou gaan beginnen op 4,5 uur afstand van het o zo mooie Amsterdam. Schiphol was voor mij het eerste grote obstakel dat ik moest overwinnen. Familie en vrienden gedag zeggen voor 4,5 maand is natuurlijk niet geweldig om te doen. Ik mag wel van geluk spreken dat iedereen er voor me stond, wat voelde ik mij rijk op dat moment! Toen ik mijn eerste stap zette op het Ben Gurion vliegveld met halfdichte ogen en een afro waar meerdere Jackson Five leden jaloers op geweest zullen zijn, voelde ik me meteen anders. Normaal gesproken weet je dat een vakantie ergens (vrij) snel eindigt, en dat je binnen aanzienlijke tijd weer aan de koffie zit in de Beethovenstraat. Maar deze keer voelde ik een heel onbekend en spannend gevoel omdat Israël mijn nieuwe huis zou worden. Wauw! De eerste paar dagen waren ontzettend hectisch met mama samen. De zoektocht naar mokken, wasmanden, desinfecterende(!) doekjes en wc-borstels is niet altijd even makkelijk in een stad als Tel Aviv waar let's face it, de mensen weinig Engels spreken en niet erg behulpzaam zijn tegenover toeristen. Begin van avontuur, check! Wat het verblijf tijdens deze hectische dagen betreft, het Shenkin hotel op Brener 21 (geen enkele taxi-chauffeur weet het te vinden?) was een geweldige ervaring waar mama en ik beide nieuwe vrienden hebben gemaakt binnen twee dagen.
De eerste dag dat ik moest intrekken in de dorms (denk aan American Pie woningen) was op z'n zachtst gezegd VRESELIJK! Ik kwam aan in m'n eentje, en er stonden ongeveer 150 studenten met elkaar te kletsen alsof ze al jaren bij elkaar over de vloer kwamen. Stond ik daar, met m'n bezwete hoofd (Jackson Five ook aanwezig!) en duizend koffers. Niet te vergeten dat mijn knalroze wasmand decibellen produceerde die Tiēsto niet zou kunnen evenaren. Alle gezichten omgedraaid naar mijn kant. Hoi...
Toen ik na drie uur mijn kamersleutel in mijn handen kreeg gedrukt, was ik zo nerveus. En terecht. Ik kwam binnen in een appartementje waar letterlijk de insecten door de keukenlades liepen, haren geplakt zaten aan de muur, en waar schimmelbananen de ijskast sierden. Iedereen die mijn moeder kent weet wel, en kunnen haar gezichtsuitdrukking denk ik wel voor zich stellen. Mijn walgelijke kamergenoot die deze ravage op haar naam had staan, was nog niet aanwezig. Het enige wat ik zag waren potten met rare kruiden en een Harry Potter rugzak. Wat iets smerigs. Na twee uur kwam ik mijn 'suite-mate' tegen in het appartement, die zich voorstelde als Sarah uit NYC. Wat een heerlijk kind! Normaal, slim en ontzettend lief. Zij was het uiteraard met mij eens dat wij niet op deze vuilnisbelt konden wonen. 10 uur lang hebben mama, ik en Sarah op onze knieën gelegen om dit hol in een bewoonbaar huis om te toveren. Na ongeveer vijf uur, kwam meisje X binnen (weet haar naam nog steeds niet) en begon uiteraard gelijk over wiet. Ze had op een school gezeten waar ze geen schoenen droegen en geen elektriciteit hadden. Ze paste goed bij haar appartement in ieder geval. In mijn appartement heb je twee slaapkamers. In de een was ik gestationeerd met Viespeuk, en de andere werd gedeeld door Sarah en een Mary, die tot op de dag van vandaag op vakantie is. Het briljante idee kwam op bij mij en Sarah om te wisselen van kamer, zodat ik niet met het monster hoefde te leven. Enfin, we vragen deze hippie of ze misschien zou willen ruilen, en wij in ruil haar spullen zouden verhuizen naar de andere kamer (en niet te vergeten, het tien uur durende schoonmaakklusje). Madame denkt tien minuten na en zegt vervolgens, nee. Waarom niet? Er staan gele kasten aan de kant van dat andere bed in de andere kamer, en die zouden haar 'negatieve energie' schenken. WAT?!?!?!
Lang verhaal kort, Sarah en ik hebben er alles aangedaan om haar uit dat huis te krijgen. En wat denk je? Het is gelukt! Ze is de volgende dag verhuisd! Het Heilige land schonk mij een waar wonder.
Sinds die dag, heb ik me niet meer naar gevoeld of heimwee gevoeld. Ik heb zoveel verschillende mensen al ontmoet in dit programma, die allemaal even aardig zijn en altijd open staan om je te woord te staan. Ik ben zo ongeveer de enige Europeaan, en als ik vertel dat ik uit Amsterdam kom; je raadt het al. WEED! HOOKERS! BOOZE! Ja, Amerika takes over in dit programma. Maar ik moet zeggen, ik voel me al aardig thuis tussen deze groep mensen. Elk groepje heeft al zijn eigen drama's, en iedereen heeft al zijn eigen dagschema. Ik heb 1 meisje ontmoet waar ik ontzettend veel en goed mee omga, haar naam is Emily. Ze komt uit Philadelphia, en studeert aan Ivy-League universiteit Penn. Wat me opvalt aan iedereen, is dat ze allemaal ontzettend slim en vooral gedreven zijn om hard te werken en hoge cijfers te halen. Ik moet zeggen, de verantwoordelijkheid die zij nu al dragen om te presteren is zo ontzettend groot, dat kennen wij volgens mij helemaal niet in Nederland. Het is in ieder geval een uitdaging om goed te gaan presteren dit semester. Goed, ik ben al begonnen met mijn intense Ulpan cursus (Hebreeuws leren), maar dit verslag is al ongeveer driehonderd pagina's lang. Volgende keer begin ik met mijn verhaal vanaf Ulpan, en vertel ik jullie meer over mijn lessen hier en het dagelijks leven. Ik ga afsluiten, want ik ga verse groenten kopen bij de Shuk!
Yalla bye!
XOXO
Wat een stap dit wel niet is voor me. Ik heb altijd rondgesnuffeld op deze website om interessante verhalen te vinden van mensen die op reis waren. Ikzelf had nooit verwacht dat ik ooit een account zou gaan aanmaken, maar hey, I'M FINALLY HERE! 11 dagen geleden was het dan zover, mijn spannende avontuur zou gaan beginnen op 4,5 uur afstand van het o zo mooie Amsterdam. Schiphol was voor mij het eerste grote obstakel dat ik moest overwinnen. Familie en vrienden gedag zeggen voor 4,5 maand is natuurlijk niet geweldig om te doen. Ik mag wel van geluk spreken dat iedereen er voor me stond, wat voelde ik mij rijk op dat moment! Toen ik mijn eerste stap zette op het Ben Gurion vliegveld met halfdichte ogen en een afro waar meerdere Jackson Five leden jaloers op geweest zullen zijn, voelde ik me meteen anders. Normaal gesproken weet je dat een vakantie ergens (vrij) snel eindigt, en dat je binnen aanzienlijke tijd weer aan de koffie zit in de Beethovenstraat. Maar deze keer voelde ik een heel onbekend en spannend gevoel omdat Israël mijn nieuwe huis zou worden. Wauw! De eerste paar dagen waren ontzettend hectisch met mama samen. De zoektocht naar mokken, wasmanden, desinfecterende(!) doekjes en wc-borstels is niet altijd even makkelijk in een stad als Tel Aviv waar let's face it, de mensen weinig Engels spreken en niet erg behulpzaam zijn tegenover toeristen. Begin van avontuur, check! Wat het verblijf tijdens deze hectische dagen betreft, het Shenkin hotel op Brener 21 (geen enkele taxi-chauffeur weet het te vinden?) was een geweldige ervaring waar mama en ik beide nieuwe vrienden hebben gemaakt binnen twee dagen.
De eerste dag dat ik moest intrekken in de dorms (denk aan American Pie woningen) was op z'n zachtst gezegd VRESELIJK! Ik kwam aan in m'n eentje, en er stonden ongeveer 150 studenten met elkaar te kletsen alsof ze al jaren bij elkaar over de vloer kwamen. Stond ik daar, met m'n bezwete hoofd (Jackson Five ook aanwezig!) en duizend koffers. Niet te vergeten dat mijn knalroze wasmand decibellen produceerde die Tiēsto niet zou kunnen evenaren. Alle gezichten omgedraaid naar mijn kant. Hoi...
Toen ik na drie uur mijn kamersleutel in mijn handen kreeg gedrukt, was ik zo nerveus. En terecht. Ik kwam binnen in een appartementje waar letterlijk de insecten door de keukenlades liepen, haren geplakt zaten aan de muur, en waar schimmelbananen de ijskast sierden. Iedereen die mijn moeder kent weet wel, en kunnen haar gezichtsuitdrukking denk ik wel voor zich stellen. Mijn walgelijke kamergenoot die deze ravage op haar naam had staan, was nog niet aanwezig. Het enige wat ik zag waren potten met rare kruiden en een Harry Potter rugzak. Wat iets smerigs. Na twee uur kwam ik mijn 'suite-mate' tegen in het appartement, die zich voorstelde als Sarah uit NYC. Wat een heerlijk kind! Normaal, slim en ontzettend lief. Zij was het uiteraard met mij eens dat wij niet op deze vuilnisbelt konden wonen. 10 uur lang hebben mama, ik en Sarah op onze knieën gelegen om dit hol in een bewoonbaar huis om te toveren. Na ongeveer vijf uur, kwam meisje X binnen (weet haar naam nog steeds niet) en begon uiteraard gelijk over wiet. Ze had op een school gezeten waar ze geen schoenen droegen en geen elektriciteit hadden. Ze paste goed bij haar appartement in ieder geval. In mijn appartement heb je twee slaapkamers. In de een was ik gestationeerd met Viespeuk, en de andere werd gedeeld door Sarah en een Mary, die tot op de dag van vandaag op vakantie is. Het briljante idee kwam op bij mij en Sarah om te wisselen van kamer, zodat ik niet met het monster hoefde te leven. Enfin, we vragen deze hippie of ze misschien zou willen ruilen, en wij in ruil haar spullen zouden verhuizen naar de andere kamer (en niet te vergeten, het tien uur durende schoonmaakklusje). Madame denkt tien minuten na en zegt vervolgens, nee. Waarom niet? Er staan gele kasten aan de kant van dat andere bed in de andere kamer, en die zouden haar 'negatieve energie' schenken. WAT?!?!?!
Lang verhaal kort, Sarah en ik hebben er alles aangedaan om haar uit dat huis te krijgen. En wat denk je? Het is gelukt! Ze is de volgende dag verhuisd! Het Heilige land schonk mij een waar wonder.
Sinds die dag, heb ik me niet meer naar gevoeld of heimwee gevoeld. Ik heb zoveel verschillende mensen al ontmoet in dit programma, die allemaal even aardig zijn en altijd open staan om je te woord te staan. Ik ben zo ongeveer de enige Europeaan, en als ik vertel dat ik uit Amsterdam kom; je raadt het al. WEED! HOOKERS! BOOZE! Ja, Amerika takes over in dit programma. Maar ik moet zeggen, ik voel me al aardig thuis tussen deze groep mensen. Elk groepje heeft al zijn eigen drama's, en iedereen heeft al zijn eigen dagschema. Ik heb 1 meisje ontmoet waar ik ontzettend veel en goed mee omga, haar naam is Emily. Ze komt uit Philadelphia, en studeert aan Ivy-League universiteit Penn. Wat me opvalt aan iedereen, is dat ze allemaal ontzettend slim en vooral gedreven zijn om hard te werken en hoge cijfers te halen. Ik moet zeggen, de verantwoordelijkheid die zij nu al dragen om te presteren is zo ontzettend groot, dat kennen wij volgens mij helemaal niet in Nederland. Het is in ieder geval een uitdaging om goed te gaan presteren dit semester. Goed, ik ben al begonnen met mijn intense Ulpan cursus (Hebreeuws leren), maar dit verslag is al ongeveer driehonderd pagina's lang. Volgende keer begin ik met mijn verhaal vanaf Ulpan, en vertel ik jullie meer over mijn lessen hier en het dagelijks leven. Ik ga afsluiten, want ik ga verse groenten kopen bij de Shuk!
Yalla bye!
XOXO
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
